Galery

1

Από πολιτικής άποψης το μόνο που συμβαίνει στη Βουλγαρία είναι η δημιουργία της λεγόμενης δεξιάς «Μεταρρυθμιστικής Ένωσης». Βλέπουμε πολλές δυσκολίες, τα πράγματα συμβαίνουν πολύ αργά, και σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές, τα κόμματα τα οποία προσπαθούν να την δημιουργήσουν έπρεπε να αντιδράσουν πιο γρήγορα. Είστε αισιόδοξος όσον αφορά την δημιουργία της και μπορεί η «Ένωση» αυτή να είναι μια σοβαρή εναλλακτική λύση της υπάρχουσας κατάστασης του αδιεξόδου;

Η απάντησή μου μπορεί να ακούγεται αντιφατική. Είμαι ταυτόχρονα αισιόδοξος για το μέλλον μιας τέτοιας οργάνωσης και ταυτόχρονα δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι η εναλλακτική λύση την οποία περιμένουν οι άνθρωποι.

Ο σχηματισμός αυτός, όπως κι αν ονομαστεί στο μέλλον,  προφανώς θα είναι παράγοντας στην βουλγαρική πολιτική ζωή, διότι το θέμα για την είσοδό του στη Βουλή δεν τίθεται καν. Ακόμη οι πρώτες δημοσκοπήσεις το απέδειξαν. Το θέμα είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων στους δρόμους πράγματι θέλουν μια καινούργια αδιάλλακτη στάση απέναντι στην διαφθορά, τη μαφία, την κρυφή διακυβέρνηση, το παρασκήνιο, τις εξαρτήσεις κτλ. Και κάθε ένα από τα κόμματα που προσπαθούν να δημιουργήσουν την «Μεταρρυθμιστική Ένωση» έχουν κάτι να κρύψουν από το παρελθόν τους. Ο καθένας που υπήρχε παλιότερα, και υπήρξε μέρος της διακυβέρνησης, έχει κάτι να κρύψει, ή τουλάχιστον έχει για τι πράγμα να κατηγορηθεί.

Για το λόγο αυτό ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων δύσκολα μπορούν να δεχτούν μια καθαρά τεχνική-μηχανική ενοποίηση κάποιων παλιών κομμάτων. Υπάρχει ακόμη και η ερμηνεία ότι ενώνονται για να μην εξαφανιστούν από την πολιτική σκηνή.

Νομίζετε ότι μια εθνική απεργία την οποία δήλωσε πως θα εξαγγείλει ο συνδικαλιστής Κονσταντίν Τρέντσεφ, θα έχει αποτέλεσμα; Γιατί τα συνδικάτα στη Βουλγαρία έμειναν εκτός των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας;

Δέχομαι παρόμοιες δηλώσεις με γέλιο, διότι τα συνδικάτα στη Βουλγαρία επίσης αποτελούν μέρος αυτής της „επιφανειακής” δημοκρατίας, εναντίον της οποίας διαμαρτύρονται οι πολίτες αυτή τη στιγμή. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να αναλύουμε τι έκαναν και τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούσαν μέσα στα χρόνια.

Η αλήθεια όμως είναι πως δεν μπορούν να εξαγγείλουν εθνική απεργία. Ακόμη και τα δύο μεγάλα συνδικάτα να βγουν και να εξαγγείλουν κάτι τέτοιο, πώς φαντάζονται ότι θα το κάνουν; Έχουν επιρροή μόνο πάνω σε δύο κλάδους, όπου υπάρχουν ανθρακωρύχοι και άλλα 1-2 πρώην μεγάλα κρατικά εργοστάσια και αυτό είναι. Στην ουσία ένα μεγάλο μέρος των Βουλγάρων δεν συμμετέχουν καθόλου σε συνδικάτα, ακόμη και αν κάποιοι εντελώς τυπικά δίνουν ελάχιστα χρήματα από τους μηνιαίους μισθούς τους σε κάποιο συνδικάτο.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα τα συνδικάτα στη Βουλγαρία δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Μπορούν να φέρουν με λεωφορεία 300 ανθρακωρύχους στη Σόφια και τέρμα. Αυτό, εκτός από πρόκληση δεν βλέπω τι άλλο ρόλο μπορεί να παίξει.