Galery

1

Αναστασία Μπαλέζντροβα

Εδώ και έναν μήνα στη Βουλγαρία δεν σταματούν οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της κυβέρνησης του Πλάμεν Ορεσάρσκι. Τις τελευταίες εβδομάδες το GRReporter μίλησε με πρόσωπα από διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής που έκαναν μια ανάλυση των εξελίξεων μετά από τις εκλογές τον Μάιο. Μετά από τον σκηνοθέτη Γιάβορ Γκάρντεφ, τον πολιτολόγο Βλαντιμίρ Σόποφ, τον καθηγητή και ειδικό στα θέματα ασφάλειας, άμυνας και δημόσιας τάξης Νικολάι Σλάτινσκι, τον συγγραφέα Βλαντιμίρ Λέβτσεφ, σας παρουσιάζουμε άλλη μια συζήτηση με τον δημοσιογράφο Ιβάν Μπεντρόφ. Λίγες μόνο ημέρες μετά από τις εκλογές τον Μάιο, εκείνος προέβλεψε την σημερινή πολιτική κρίση στη Βουλγαρία σε άλλη μια συνέντευξη για την ιστοσελίδα μας.

Κύριε Μπεντρόφ, πώς κρίνετε την κατάσταση στη Βουλγαρία;

Η κατάσταση είναι πολύ ασαφής. Υπάρχει κάποια αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει, αλλά κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τι ακριβώς. Κατά τη γνώμη μου θα είναι μια πολύ μακρά διαδικασία. Όλοι ζητούν παραίτηση και εκλογές. Είναι σαφές ότι οι εκλογές αυτές κάτα κάποιον βαθμό θα αναπαραγάγουν τα παλιά κόμματα στη Βουλή, τα οποία θα συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Μετά από λίγους μήνες θα υπάρχουν πάλι εκλογές, οι πολίτες πάλι θα αναγκάσουν τους κυβερνώντες να παραιτηθούν.

Η στιγμή είναι ιστορική, όσο μεγαλειώδες κι αν ακούγεται κάτι τέοιο. Υπάρχει μια αλλαγή στους ανθρώπους. Η αλλαγή αυτή ξεκινάει από μια πιο ενεργή, πιο ενημερωμένη μειονότητα, που ζει στη Σόφια, κατά τη γνώμη μου όμως είναι μια «κολλητική ασθένεια» την οποία δεν μπορούν να σταματήσουν.

Έναν μήνα μετά από το ξεκίνημα των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας τι γίνεται με αυτές;

Έναν μήνα αργότερα, αυτό που με εκπλήσσει είναι το γεγονός ότι η ενέργεια δεν μειώνεται. Το ότι κάθε βράδυ μερικές χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται έξω από το Υπουργικό Συμβούλιο, μετά πραγματοποιούν μια πορεία προς τη Βουλή και τη διασταύρωση «Ορλόβ μοστ» και εξακολουθούν να επιμένουν ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης.

Οι διαδηλωτές στην ουσία είναι πολύ περισσότεροι απ’ ότι φαίνεται στα τηλεοπτικά πλάνα, επειδή δεν είναι οι ίδιοι. Γνωρίζω ανθρώπους οι οποίοι ταξιδεύουν, επιστρέφουν και πάλι παίρνουν μέρος. Άλλοι που μπορούν να πάνε στις διαδηλώσεις ένα βράδυ, άλλοι που μπορούν δύο βράδια. Δηλαδή οι άνθρωποι που συμμετέχουν ενεργά στις διαδηλώσεις είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς τους οποίους βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση.

Αυτό όμως που είναι ίσως ανησυχητικό για τους διαδηλωτές είναι το γεγονός ότι το κράτος έμαθε να ζει με τον τρόπο αυτό. Οι διαδηλώσεις έγιναν πλέον μέρος της καθημερινότητας όλων – όχι μόνο των διαδηλωτών, αλλά και των υπόλοιπων. Χιλιάδες άνθρωποι ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης, πράγμα το οποίο προς το παρόν δεν την ενοχλεί καθόλου. Οι κυβερνώντες συνεχίζουν την δραστηριότητά τους, τους διορισμούς, την κατάκτηση διάφορων θέσεων στην εξουσία και τα σκάνδαλα. Και το ανησυχητικό είναι ότι το μεγάλο σκάνδαλο, δηλαδή ο διαχωρισμός μεταξύ της εξουσίας και των πολιτών, αυτό το χάσμα που υπάρχει μεταξύ τους κάπως καλύπτει πολλά και μικρά συγκεκριμένα σκάνδαλα, τα οποία η κυβέρνηση εξακολουθεί να παράγει. Εν όψει όλων των υπόλοιπων, τα σκάνδαλα αυτά παραμένουν κατά κάποιον τρόπο κρυμμένα.

Η κυβέρνηση είναι σταθερή μέσα στη Βουλή, ενώ οι πολίτες έξω ζητούν την παραίτησή της. Στο εσωτερικό του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ακούστηκαν κριτικές εναντίον του ηγέτη Σεργκέι Στανίσεφ, οι οποίες όμως σιγά σιγά χάθηκαν. Νομίζετε ότι οι ίδιοι οι σοσιαλιστές έχουν ομόφωνη γνώμη για τον ηγέτη τους και αν μπορούμε να περιμένουμε κάποια αλλαγή από εκεί;

Εγώ προσωπικά δεν ελπίζω ότι θα έρθει κάποια αλλαγή από εκεί. Διάφορες φωνές στο Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα όμως υπάρχουν. Ακόμη και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Γκεόργκι Παρβάνοφ (2001-2011) χθες σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του άσκησε άμεση κριτική στον νυν ηγέτη του κόμματος Σεργκέι Στανίσεφ. Πράγματι όμως δεν περιμένω να αλλάξει τίποτα από μέσα, διότι το μόνο κίνητρο των ανθρώπων που έχουν πλειοψηφία στη Βουλή είναι να κρατηθούν στην εξουσία και αυτό φαίνεται.