Galery

1

Η βιαιότητα με την οποία ξεκίνησαν τη διακυβέρνησή τους, την κατάκτηση της Εθνικής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας κυριολεκτικά μέσα σε λίγες ώρες με τον νόμο που ψήφισαν επειγόντως και τον πρόεδρο τον οποίο εξέλεξαν πάλι επειγόντως, αν και αποσύρθηκε αργότερα, συνεχίζεται και στους άλλους τομείς. Κάθε μέρα βλέπουμε διορισμούς, για τους οποίους οι λέξεις „σκαλδαλώδεις” και „αμφιλεγόμενοι” είναι πολύ ήπιες. Άνθρωποι οι οποίοι διορίζονται σε συγκεκριμένες θέσεις, έχουν σκανδαλώδεις βιογραφίες, και όλα αυτά συνεχίζονται.

Για το λόγο αυτό κατά τη γνώμη μου το μόνο τους κίνητρο είναι να παραμείνουν στην εξουσία και πολύ καλά συνειδητοποιούν ότι στην πραγματικότητα όσο οι άνθρωποι έξω είναι χαρούμενοι και πρωτότυποι δεν τους ενοχλούν με κανένα τρόπο.

Επιπλέον, παρατηρώ μια σύσφιξη των τάξεων των κυβερνώντων που άρχισαν να συμπεριφέρονται όλο και πιο αλαζονικά. Για παράδειγμα, οι πρέσβεις της Γαλλίας και της Γερμανίας πρόσφατα δημοσίευσαν μια κοινή ανοιχτή επιστολή στην οποία υποστήριξαν στην ουσία τους διαδηλωτές και την στάση του Προέδρου. Ενώ η αντίδραση των κυβερνώντων ήταν όπως το 1983 – χαρακτήρισαν την επιστολή παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Βουλγαρίας.

Το χάσμα το οποίο ανέφερα προηγουμένως γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Οι μεν κυβερνούν χωρίς καθόλου να ενδιαφέρονται για τους άλλους, ενώ από την άλλη πλευρά οι διαδηλωτές δεν είναι έτοιμοι για κανέναν απολύτως  συμβιβασμό.

Ποιο περιμένετε να είναι το αποτέλεσμα των διαδηλώσεων; Τυπικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι πέτυχαν αφού ο διορισμός του Ντελιάν Πέεβσκι καταργήθηκε. Οι στόχοι όμως βαθμιαία αυξήθηκαν. Ποιο αίτημα μπορεί στην πραγματικότητα να επιτευχθεί, και οι διαδηλωτές πρέπει να ενωθούν γύρω από αυτό, για να το πετύχουν;

Στην ουσία ο στόχος των διαδηλώσεων δεν επιτεύχθηκε, διότι ακόμη το πρώτο βράδυ οι άνθρωποι φώναζαν «Παραίτηση» έξω από το κτήριο του Υπουργικού Συμβουλίου. Ζητούσαν την παραίτηση του πρωθυπουργού Πλάμεν Ορεσάρσκι, ενώ ο διορισμός του Πέεβσκι ήταν μόνο η αφορμή.

Πολύ συχνά ακούγονται μερικοί αναλυτές ή εκπρόσωποι των κυβερνώντων οι οποίοι λένε: „Τι θέλουν αυτοί οι χαρούμενοι και έγχρωμοι άνθρωποι στους δρόμους; Δεν έχουν συγκεκριμένο στόχο”. Κι όμως είναι εντελώς συγκεκριμένος – παραίτηση.

Από κει και πέρα οι επιλογές είναι λίγες. Η μία είναι να εξακολουθήσουν να επιμένουν, που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει με την κατάκτηση της εξουσίας και την διακυβέρνηση. Αυτή είναι απαραίτητη, βέβαια. Η Βουλγαρία χρειάζεται διακυβέρνηση.

Από την άλλη όμως, η πρόβλεψή μου είναι ότι οι διαδηλώσεις δε θα σταματήσουν. Μπορεί να εξαθενήσουν για λίγο, επειδή είναι καλοκαίρι – μια εποχή την οποία οι ενεργοί άνθρωποι χρησιμοποιούν για ξεκούραση. Η ένταση αυτή όμως δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Δηλαδή υπάρχει πιθανότητα οι διαδηλώσεις να εξασθενήσουν λίγο και τον Σεπτέμβριο να ξεκινήσουν με καινούργια δύναμη. Και αυτό επειδή ακόμη στην αρχή ήταν γνωστό ότι η κυβέρνηση αυτή θα φύγει. Από την στιγμή που τόσοι άνθρωποι ζήτησαν την παραίτησή της, είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Έναν μήνα αργότερα όμως μου φαίνεται ότι ο χρόνος αυτός μπορεί να αποδειχθεί εκπληκτικά μακρύς.

Πώς θα σχολιάζατε την απεργία πείνας του Έντβιν Σουγκάρεφ; Ποιο είναι το νόημα μιας τέτοιας διαμαρτυρίας;

Επιτρέψτε μου να μην σχολιάσω αυτό το θέμα. Είναι μια πολύ σοβαρή προσωπική απόφαση και δεν είναι σωστό να την σχολιάζω.

Ποια είναι η γνώμη σας για το θέμα που ήδη αναφέρατε – το ότι δύο πρέσβεις ευρωπαϊκών χωρών εξέφρασαν ανοιχτά την υποστήριξή τους για τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας; Πώς σας φαίνεται η αντίδραση των κυβερνώντων που δήλωσαν ότι αποτελεί παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Βουλγαρίας;