Galery

1

Τώρα, μιλάνε για πλειοψηφική ψηφοφορία. Αυτό που γίνεται πρέπει να είναι πολύ ενδεικτικό για τους ψηφοφόρους, διότι κανείς δεν ξέρει ποιος στην ουσία κρύβεται πίσω από τους πλειοψηφικούς παίκτες. Ή για παράδειγμα ο μεγάλος κίνδυνος με την εξαγορά ψήφων. Πόσο πιο επικίνδυνο θα ήταν αν οι άνθρωποι που έχουν χρήματα, οι λεγόμενοι ολιγάρχες, μπορούσαν να αγοράσουν δικούς τους βουλευτές, υπουργούς, ακόμη και πρωθυπουργούς;

Άρα όλα πρέπει να αποτελούν μια πολύ σύνθετη και πολύ δύσκολη ισορροπία, για να μπορέσουν να προστατευτούν τα κοινωνικά συμφέροντα.

Το πρόβλημα με την καινούργια δεξιά η οποία εκπροσωπείται από το GERB δεν έγκειται στο αν είναι δεξιό ή αριστερό κόμμα, αλλά αν είναι δημοκρατικό. Υπήρχε δραματικό έλλειμμα δημοκρατίας στην διακυβέρνησή τους. Και το χειρότερο είναι πως όχι μόνο δεν το συνειδητοποιούν, αλλά το θεωρούν πλεονέκτημά τους με το οποίο στην ουσία μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω. Για να μπορέσουν όμως οι πολίτες να έχουν μια εναλλακτική λύση, πρέπει να δουν σε αυτήν αρκετή διαφάνεια και αρχές, να σταθεί στις καλές παραδόσεις της δεξιάς. Και ανεξάρτητα από τις κριτικές που δεχθήκαμε, αυτή ήταν η κυβέρνηση την περίοδο 1997-2001. Και όχι επειδή εμείς, κι εγώ προσωπικά, συμμετείχαμε σε αυτήν, αλλά επειδή το ίδιο το γεγονός ότι η Βουλγαρία ξεκίνησε διαπραγματεύσεις ένταξης με την ΕΕ και καταργήθηκαν οι θεωρήσεις εισόδου, οφείλεται στην συλλογική εργασία και στις συλλογικές προσπάθειες. Το έχω πει πολλές φορές ότι αυτό δεν είναι θέμα εξωτερικής, αλλά εσωτερικής πολιτικής. Όσο πετυχημένη και να είναι η δράση ενός υπουργού Εξωτερικών, δε θα μπορούσε να κάνει απολύτως τίποτα, αν πίσω του δεν υπήρχε μια σταθερή, προβλέψιμη και σοβαρή εσωτερική πολιτική. Η καλή πείρα αυτή πρέπει να μας δίνει αυτοπεποίθηση και κουράγιο να προχωρήσουμε, αναπτύσσοντάς την υπό τις νέες συνθήκες και με νέους ανθρώπους.

Όμως να αρνηθείς τις ρίζες σου και να ψάχνεις τρόπους να μαζέψεις τα αμάζευτα, να συμπιλείς πολιτικούς, κόμματα, παραδόσεις, συναισθήματα – αυτό κατά τη γνώμη μου δεν λειτουργεί.

Ποια είναι τα προσωπικά σας σχέδια για το μέλλον; Θα υποβάλετε υποψηφιότητα για τις ευρωεκλογές;

Κατά πάσα πιθανότητα θα το κάνω. Το λέω επειδή αυτή τη στιγμή το κόμμα «Μπλε Ενότητα» πραγματοποιεί διαβουλεύσεις, και τονίζω τη λέξη «διαβουλεύσεις», και όχι διαπραγματεύσεις, αναζητώντας υποστήριξη για μια λίστα για τις ευρωεκλογές, η οποία στην ουσία θα εκποροσωπεί την ιδέα μας για ένα ενιαίο δεξιό κόμμα. Η λίστα αυτή θα είναι το πολιτικό μας μήνυμα για το τι πιστεύουμε πως πρέπει να συμβεί με την δεξιά στη Βουλγαρία.

Η «Μπλε Ενότητα» ιδρύθηκε ως  κόμμα όχι για να συμμετάσχει στους επόμενους πολιτικούς συνδυασμούς και να σχηματίσει συνασπισμούς επιβίωσης με διάφορους άλλους σχηματισμούς μόνο και μόνο για να μπει στη Βουλή, αλλά μάλλον ως μήνυμα προς τους πολίτες ότι γύρω από την πείρα και τις καλές πρακτικές της δεξιάς πρέπει να χτιστεί ένα καινούργιο σπίτι. Πάνω στις βάσεις του κατεστραμμένου κτηρίου πρέπει να τοποθετηθούν καινούργιες κολόνες και να χτιστεί ένα καινούργιο σπίτι.

Υπό την έννοια αυτή ελπίζουμε να λάβουμε υποστήριξη για μια τέτοια λίστα. Αν την λάβουμε από μη κυβερνητικές οργανώσεις, ξεχωριστούς πολίτες και πολιτικούς σχηματισμούς, η ιδέα μας είναι μετά από τις ευρωεκλογές, αν συμφωνούν, να ενωθούμε στην πλατφόρμα αυτή και να γίνουν συνιδρυτές της καινούργιας αυτής παραδοσιακής δεξιάς. Τότε θα είμαι έτοιμη να εκπροσωπώ το μήνυμα αυτό. Αυτή τη στιγμή όμως οι διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, και για το λόγο αυτό είναι νωρίς να το συζητήσουμε.

Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα; Νομίζετε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα καταφέρει να ολοκληρώσει τη θητεία της;

Σημαντικότερο είναι αν η κυβέρνηση Σαμαρά θα κάνει εκείνα τα απαραίτητα και σημαντικά βήματα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην Ελλάδα όχι μόνο των εταίρων της στο εξωτερικό, αλλά και των ίδιων των πολιτών της στους θεσμούς της χώρας. Κατά τη γνώμη μου αυτή είναι η πρόκληση για την κυβέρνηση Σαμαρά.

Ως παρτηρητής, αν με ρωτάτε για το αν για μένα είναι πιο σημαντικό να ολοκληρώσει τη θητεία του ή να κάνει το σωστό, βέβαια θα έλεγα και τα δύο. Αν όμως πρέπει να επιλέξει κανείς – οπωσδήποτε θα έλεγα να κάνει το σωστό. Και αυτό θα μπορούσα να ευχηθώ στην ελληνική κυβέρνηση: να μείνει σταθερή στις μεταρρυθμίσεις. Από την προσωπική μου πείρα ξέρω ότι αυτό στοιχίζει πολλά, με τον τρόπο αυτό όμως θα αφήσουν το όνομά τους στην ιστορία με κάτι καλό. Επειδή μερικές φορές οι πολιτικοί αφήνουν το όνομά τους στην ιστορία με κάτι κακό. Πιστεύω ότι έχουν κάθε δυνατότητα να αποδείξουν ότι η Ελλάδα έχει το δικαίωμα μιας τέτοιας ευκαιρίας, η οποία θα την γυρίσει εκεί όπου πάντα βρισκόταν – ως ένα σεβαστό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.