Galery

1

Πολίνα Σπαρτιάνοβα

Ο Ίβο Ίντζεφ είναι Βούλγαρος δημοσιογράφος ο οποίος δούλεψε σε πολλά βουλγαρικά ΜΜΕ ως ρεπόρτερ, παρουσιαστής, συντάκτης και διευθυντής. Από το 2008 μέχρι στιγμής διατηρεί δικό του διαδικτυακό blog στο οποίο σχολιάζει και αναλύει τα επίκαιρα θέματα και εξελίξεις στη Βουλγαρία. Εντωμεταξύ έχει δημοσιεύσει και 6 βιβλία που εμπνεύστηκαν από την on-line πλατφόρμα του www.ivo.bg . Ο Ίβο Ίντζεφ προτάθηκε από τον Κοσταντίν Στοΐλοφ για το ετήσιο βραβείο της Βουλγαρικής Επιτροπής του Ελσίνκι «Άνθρωπος της Χρονιάς» με το επιχείρημα ότι „Σε αυτή την δύσκολη για τη χώρα μας περίοδο με την σαφή δημοσιογραφική του στάση ο Ίβο Ίντζεφ αγωνίζεται εναντίον κάποιων από τους πιο επικίνδυνους εχθρούς για την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα – τον λαϊκισμό, το ψέμα, την απάθεια και την άρνηση”. 

Πώς εκτιμάτε την κατάσταση του βουλγαρικού κράτους αυτή τη στιγμή;

Η κατάσταση του βουλγαρικού κράτους εκτιμάται στο χρηματιστήριο της εμπιστοσύνης του λαού ως „συνεχιζόμενη πτώση" των μετοχών στα πλαίσια της κοινωνικής συμφωνίας μεταξύ ψηφοφόρων και κυβερνώντων. Φαίνεται από τον αριθμό ρεκόρ εκείνων που αποφάσισαν να μην ψηφίσουν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.

Κατά τη γνώμη σας χρειάζεται η ψηφοφορία να γίνει υποχρεωτική, όπως συζητιέται εδώ και ορισμένο καιρό στους πολιτικούς κύκλους, και τι μπορεί να επιτευχθεί με ένα τέτοιο μετρο;

Καταλαβαίνω τα πλεονεκτήματα για εκείνους που θα επωφελούνταν από το αποτέλεσμα, αλλά δεν πιστεύω στην αποδοτικότητα του μέτρου αυτού. Ειδικά σε μια χώρα στην οποία αγοράζονται ψήφοι «με το κιλό». Αφού κάτι τέτοιο είναι δυνατό (με αυξανόμενη αρνητική επιρροή στην ψηφοφορία ως μια αυθεντική διαδικασία), δε θα υπάρχει πρόβλημα και η υποχρεωτική ψηφοφορία να αντιμετωπιστεί από τους «εμπόρους» ψήφων, αν λάβουμε υπόψη τη δουλική νοοτροπία όσων πωλούν την ψήφο τους.

Πώς ερμηνεύετε το φαινόμενο ότι μετά τις εκλογές στη Βουλή μπήκαν περίπου 50 κόμματα οργανωμένα σε 8 σχηματισμούς;

Ως αποτέλεσμα της περιπλάνησης των απογοητευμένων πολιτών κατά την αναζήτηση της εκπροσώπησής τους και ως απροθυμία εκ μέρους τους να δώσουν στα χέρια ενός και μόνου αρχηγού πολλά μέσα αυθαίρετης διακυβέρνησης. Υπό την έννοια αυτή γύρω από το όλο δράμα καταγράφουμε και κάποιο «ξεμέθυσμα» όσον αφορά τον «Μεσσία» τον οποίο οι Βούλγαροι συνέχεια περιμένουν να έρθει και να τους σώσει (σχετικά με το οποίο έκανε έναν υπαινιγμό και ο πρόεδρος Ρόσεν Πλεβνελίεφ).

Τι κυβέρνηση πρέπει να σχηματιστεί προκειμένου να βγει η χώρα από την πολιτική κρίση;

Τέτοια που δεν υπάρχει τρόπος να σχηματιστεί στην παρούσα Βουλή η οποία αποτελεί μια προβολή των διαθέσεων και των απογοητεύσεων τις οποίες προανέφερα.

Χρειαζόμαστε μια πραγματική ευρωπαϊκή κυβέρνηση και όχι τέτοια η οποία να κυριαρχείται από πολιτικούς που μιλούν μεν για ευρωπαϊκή ανάπτυξη, αλλά ταυτόχρονα «γρυλίζουν» μαζί με την «ρωσική αρκούδα» κατά της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής στον τομέα της ενέργειας, μέσα από την οποία η Μόσχα γονάτισε τη Βουλγαρία ακόμη την εποχή της σοβιετικής αποικιοκρατίας και εξακολουθεί να μας κρατάει στη στάση αυτή και την σημερινή μεταποικιακή περίοδο.

Κατά τη γνώμη σας η πολιτική κρίση έφερε την τραπεζική και την οικονομική κρίση στη χώρα; Ποιοι είναι οι λόγοι γι’ αυτές;

Η πολιτική κρίση είναι μόνιμη και διαρκής, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι κανένα κόμμα δεν επαναλαμβάνει την κυβερνητική του θητεία. Απ’ ό,τι ξέρω προς το παρόν δεν υπάρχει τραπεζική κρίση – το αντίθετο, οι Βούλγαροι πολίτες εξακολουθούν να γεμίζουν τις τράπεζες με τις καταθέσεις τους αντί να τις επενδύουν στην οικονομία, που προφανώς δεν προσελκύει τους ανθρώπους με τον διεφθαρμένο μηχανισμό κατανομής των «μερίδων». Ακριβώς εδώ χρειάζονται εγγυήσεις από το κράτος για την βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, χωρίς την οποία οι Βούλγαροι θα εξακολουθούν να προτιμούν να μην ρισκάρουν να πέσουν θύματα εκβιασμού εκ μέρους των επιχειρήσεων που βρίσκονται κοντά στους κυβερνώντες, αν προσπαθήσουν να αναπτύσσουν επιχειρηματική δραστηριότητα.

Υπάρχουν και άλλα «σάπια μήλα» στον βουλγαρικό τραπεζικό τομέα εκτός από την τράπεζα Corporate Commercial Bankπου απειλούν την οικονομική σταθερότητα της χώρας;