Galery

1

Είναι μια „εξωτική περίπτωση”. Με την λογική με την οποία δρα ο Βόλεν Σίντεροφ μπορεί να ζητήσει όχι μόνο την αποπομπή του Προέδρου, αλλά και την ένταξη της Βουλγαρίας στην ΕΣΣΔ ως 16^η Δημοκρατία. Η αντίδραση όμως στην έκκλησή του ήταν μονοσήμαντη: #ignorevolen (να αγνοήσουμε τον Βόλεν – σ.σ.). Το καταπληκτικό είναι ότι οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις για δικούς τους λόγους, αντέδρασαν σαν ένας όσον αφορά την πρωτοβουλία εναντίον του Βόλεν Σίντεροφ. Απλώς τον προσπέρασαν, τον απέφυγαν. Κι εκείνος δεν μπόρεσε να αντέξει ακριβώς κάτι τέτοιο και τρελάθηκε. Και όταν τρελαίνεται αρχίζει και ζητάει όλο και πιο τρελά πράγματα. Από την μία – την αποπομπή του Προέδρου, από την άλλη – το κλείσιμο του τηλεοπτικού σταθμού στο Μπουργκάς, που δημιούργησε και τον ίδιο, επειδή εκεί ιδρύθηκε καινούργιος εθνικιστικός σχηματισμός. Στον Σίντεροφ δεν υπάρχει λογική. Δεν ξέρω πραγματικά από πού του έδωσαν περισσότερα χρήματα.

Οι πρόωρες εκλογές και η δεξιά στη Βουλγαρία

Σε περίπτωση πρόωρων εκλογών θα ψηφίσω το ίδιο κόμμα, το οποίο ψήφισα στις εκλογές τον Μάιο, και είναι το δεξιό «Δημοκράτες για Ισχυρή Βουλγαρία».

Προς το παρόν μόνο ελπίζω τα δεξιά κόμματα να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις διαπραγματεύσεις τους και να ιδρύσουν την καινούργια ενωμένη δεξιά. Ίσως θα είναι δύσκολη η επιλογή ηγέτη. Τα ίδια τα κόμματα και οι οργανισμοί που ενώθηκαν στην «Μεταρρυθμιστική Ένωση» φυλάγονται από το να βγει κάποιος μπροστά ως ηγέτης, διότι όλοι τους έχουν υποφέρει από τις ηγετικές τους φιλοδοξίες. Βραχυπρόθεσμα η ελπίδα μου είναι πράγματι να δημιουργηθεί μια τέτοια δεξιά μεταρρυθμιστική ένωση, η οποία να μπορέσει να συμμετάσχει στις ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές ως οργάνωση.

Ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι τα δύο κόμματα που λένε πως είναι δεξιά – GERB και SDS (Ένωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων) – που είναι και μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, προς το παρόν βλέπουν με πολλές επιφυλάξεις και με ζήλια αυτή τη μεταρρυθμιστική ένωση, διότι οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν τούς είπαν ότι δε θα μπορούσαν να είναι μέλη της, με την παρούσα μορφή τους. Είναι λίγο παράδοξο, αλλά αν έχουμε υπόψη ποιοι είναι μέλη αυτών των κομμάτων είναι μάλλον λογικό.

Υπάρχουν ηγέτες των διαδηλώσεων;

Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας δεν έχουν καθόλου ηγέτες. Υπάρχουν άνθρωποι που κρατούν μεγαλύτερες σημαίες, επειδή είναι πιο δυνατοί, άλλοι πάλι κάνουν ποδήλατο μπροστά από την πορεία. Αυτές τις μέρες είχε και μια μπαλαρίνα η οποία παρουσίασε έναν πολύ όμορφο χορό στο «Ορλόβ μοστ». Ωστόσο αυτοί δεν είναι ηγέτες. Κι εγώ κάποια στιγμή βρισκόμουν στην αρχή της πορείας, είμαι όμως πολύ μακριά από το να με ονομάσουν ηγέτη.

Δεν υπάρχουν ηγέτες. Οι διαδηλωτές πρέπει μάλλον να έχουν ποιον να ψηφίσουν και να αναδείξουν εκείνους που θα μπουν στη Βουλή. Ο καθένας μας συνειδητοποιεί ότι δεν έχουμε τις απαραίτητες γνώσεις για να μπούμε στη Βουλή. Εγώ δεν βλέπω καθόλου τον εαυτό μου ως βουλευτή, να μπαίνω σε πολιτικές κατηγορίες. Είναι κάτι πολύ μακριά από μένα. Ο αγώνας είναι οι κυβερνώντες να φύγουν αμέσως. Μετά μπορούμε να αναδείξουμε εκπροσώπους, να δημιουργηθούν σχηματισμοί τους οποίους να ψηφίσουμε, εμείς που δεν έχουμε εκπροσώπηση στην παρούσα Βουλή. Ο στόχος δεν είναι καθόλου κάποιος από μας να καταφέρει να φτάσει στον μισθό βουλευτή.

Τα ΜΜΕ

Είναι πολύ προσεκτικά, επειδή η δυσαρέσκεια απέναντί τους υπάρχει και από τις δύο πλευρές. Εννοώ πως αν κάποιο ΜΜΕ πει ότι οι διαδηλωτές ήταν 500 άτομα, ενώ στην ουσία ήταν 10.000, είναι φυσικό αυτές οι 10.000 να αρχίσουν να βλέπουν το ΜΜΕ αυτό ως „κομμουνιστικό εργαλείο” στα χέρια της Μόσχας ή κάποιων ντόπιων σοσιαλιστών και υπηρεσιών.

Αν πάλι το ΜΜΕ καλύπτει με πολύ ενθουσιασμό τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, εκπρόσωποι της κυβέρνησης και της Βουλής αρχίζουν να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους. Ακόμη τις πρώτες μέρες τα μίντια άρχισαν να καλύπτουν τις διαδηλώσεις αρκετά αντικειμενικά, και μάλιστα χρειάστηκε ο πρόεδρος της Βουλής, ο σύντροφος Μίκοφ, να απευθύνει μια έκκληση προς τα ΜΜΕ που δεν ήταν τίποτα άλλο από μια απειλή. Τα μίντια αντέδρασαν αρκετά έντονα και τότε.

Και αυτή είναι η ιδανική κατάσταση. Βέβαια, υπάρχουν και πολλά εξαρτημένα ΜΜΕ που καλύπτουν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ανάλογα με την θέληση εκείνου που τους πληρώνει.

Η Βουλγαρία μετά από λίγα χρόνια

Με τα πράγματα που συμβαίνουν κάθε μέρα, δεν την φαντάζομαι. Μάλλον ελπίζω να έχουμε ξεφύγει από αυτό το μοντέλο το οποίο μας επέβαλαν τα τελευταία χρόνια. Να μας κυβερνούν άνθρωποι που θα φροντίζουν στο κράτος να υπάρχει κανονικότητα. Κανείς δεν περιμένει θαύματα, αλλά να μην υπάρχει αυτή η αλαζονεία και η εκτέλεση δικού τους σχεδίου, όπως το κάνουν αυτοί που κατάφεραν να φτάσουν στην διακυβέρνηση τελευταία.

Δημιούργησαν ένα καινούργιο υπουργείο Σχεδιασμού, όπου στο Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών της τουρκικής μειονότητας δόθηκε το μάνατζμεντ των μεγάλων έργων με προϋπολογισμό πάνω από 10 εκατ. λέβα. Στο Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δόθηκε το υπουργείο Οικονομίας με τα μικρότερα έργα. Δίνονται έργα σε ανθρώπους που πλήρωσαν κάτι σε αντάλλαγμα της χειρονομίας τους, και όλα αυτά για να εξυπηρετηθούν ιδιωτικά συμφέροντα. Βλέπω το μέλλον ως ένα διάστημα στο οποίο θα εφαρμόζεται μια άλλη, διαφορετική πολιτική.

Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην αρχή της δημοκρατίας, το 1997 και σήμερα