Galery

1

Το παλιότερο έγγραφο αρχείου που φυλάσσεται στη Διεύθυνση «Κρατικών Αρχείων» της πόλης Μπουργκάς είναι από το 1766, γραμμένο στα ελληνικά, και αφορά την περιουσιακή κατάσταση του μοναστηριού «Αγίας Αναστασίας».

Χάρη στην υποστήριξη δωρητών το μοναστήρι «Αγίας Αναστασίας» έχει αποκατασταθεί αρκετές φορές μετά από πυρκαγιές και επιθέσεις πειρατών μέσα στους αιώνες. Το 1802 αποκαταστάθηκε και τοιχογραφήθηκε η εκκλησία του μοναστηριού «Αγίου Κλήμη της Αχρίδας» και με τον τρόπο αυτό σώθηκε το τελευταίο μεσαιωνικό νησιώτικο μοναστήρι στις δυτικές ακτές της Μαύρης θάλασσας.

Το νησί Αγίας Αναστασίας, γκραβούρα του Ανρί Ντεζαρνό, 1829/30

Μετά από τη δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας το μοναστήρι τελούσε υπό το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως. Το 1905 μετά από πολλές διαμαρτυρίες το μοναστήρι «Αγίας Αναστασίας» παραδόθηκε από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως στο Βουλγαρικό Πατριαρχείο.

Μετά από το πραξικόπημα στις 9 Ιουνίου του 1923 το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στο νησί μετατράπηκε σε κατάλληλο μέρος αποκλεισμού των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης του Αλεξάνδαρ Τσανκόφ. Έτσι το 1923 στο νησί εξορίστηκαν 132 κομμουνιστές και αγρότες. Η δύσκολη συντήρηση των φυλακών του νησιού όμως ανάγκασε την κυβέρνηση να μεταφέρει τους κρατούμενους στο αστυνομικό τμήμα του Μπουργκάς, ενώ ένα μέρος από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι.

Μετά από την τρομοκρατική επίθεση στον ναό «Αγίας Κυριακής» στην πρωτεύουσα Σόφια τον Απρίλιο του 1925 το νησί μετατράπηκε και πάλι σε φυλακές, ενώ μόνο σε τέσσερα από τα κελιά φυλακίστηκαν 90 κρατούμενοι. Στις 29 Ιουλίου 43 από αυτούς κατάφεραν να δραπετεύσουν με δύο βάρκες μέχρι το ακρωτήριο Τσουκαλιά, από όπου κρύφθηκαν στο βουνό Στράντζα. Με βοήθεια από την τότε Σοβιετική Ένωση οι δραπέτες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την Οδησσό. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των κομμουνιστών έγιναν θύματα της καταστολής και της βίας του σταλινικού καθεστώτος τη δεκαετία του ’30.