Galery

1

Το γιαούρτι είναι ένα από τα σύμβολα της Βουλγαρίας στον κόσμο, για το λόγο αυτό και η χώρα είναι το πιο κατάλληλο μέρος όπου να υπάρχει Μουσείο του Γιαουρτιού. Τέτοιο μουσείο υπάρχει και μάλιστα σε απόσταση μόλις 80 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα Σόφια, στο χωριό Στουντέν ίζβορ, του Δήμου Τραν, στις γραφικές πλαγιές του βουνού Ρούι.

Εκεί το 1878, τη χρονιά της Απελευθέρωσης της Βουλγαρίας από τους Τούρκους, γεννήθηκε ο Στάμεν Γκριγκόροφ, ο επιστήμονας που περιέγραψε για πρώτη φορά το βακτήριο Lactobacillus bulgaricus, έναν από τους μικροοργανισμούς που συμβάλλουν στην δημιουργία του γιαουρτιού. Το 1905 ο Βούλγαρος περιέγραψε τον μικροοργανισμό που προκαλεί την ζύμωση, απαραίτητη για την δημιουργία του βουλγαρικού γιαουρτιού, που στην αρχή ονομάστηκε απλώς «Βάκιλος Α». Βάσει αυτών των ερευνών ο μέλλων  νομπελίστας Ιατρικής και Φυσιολογίας Ιλιά Μέτσνικοφ δημιούργησε την θεωρία του για τη γήρανση.

Οι επιστημονικοί κύκλοι έδωσαν αρκετά ονόματα του “βουλγαρικού βακτηρίου του γαλακτικού οξέος”, ενώ από κανένα δεν λείπει το όνομα του Γκριγκόροφ. Σήμερα η επίσημη ονομασία αυτού του μικροοργανισμού είναι „Lactobacillus delbureckii subsp. bulgaricus Grigoroff 1905“.

Το μυστικό του γιαουρτιού ήταν γνωστό ακόμη στους αρχαίους Θράκες, γράφουν ο Ηρόδοτος και ο Στράβων, ενώ ο Βιργίλιος στην Αινειάδα του αναφέρει για τους Θράκες που ζούσαν στη Μικρά Σκυθία (την σημερινή βουλγαρική περιοχή Ντόμπρουτζα, νότια του ποταμού Δούναβη), ότι “έπιναν γιαούρτι αναμιγνύοντάς το με αίμα αλόγου”.

Αιώνες αργότερα στις διάφορες γεωγραφικές περιοχές της Βουλγαρίας εμφανίστηκαν διάφορα είδη ζύμης, ως αποτέλεσμα της ανάμειξης των δύο βασικών μικροοργανισμών (του Lb. bulgaricus στο αλογίσιο γάλα και του Str. thermophilus στο γιαούρτι των Θράκων) και όλων των υπόλοιπων μικροοργανισμών στο γάλα (η λεγόμενη “μικροχλωρίδα σχηματισμού”). Έτσι το γιαούρτι σε κάθε οικισμό ήταν διαφορετικό και μοναδικό όσον αφορά τη γεύση και την όψη, όπως άρεσε στους ντόπιους κατοίκους.

Από τις αρχές έως τα μέσα του 20ού αιώνα στη Βουλγαρία ήταν η ακμή των μικρών γαλακτοκομικών βιοτεχνιών. Εκεί το γάλα ζεσταινόταν σε σιγανή φωτιά και ύστερα το έβαζαν σε γυάλινα, σμαλτωμένα ή πορσελάνινα δοχεία, πρόσθεταν τη ζύμη και τοποθετούσαν τα δοχεία σε ειδικό ντουλάπι όπου διατηρούσαν θερμοκρασία 40-42 βαθμούς Κελσίου.

Στο Μουσείο μπορεί κανείς να μάθει τι είναι το “μαζεμένο γιαούρτι” και να δει διάφορα παραδοσιακά δοχεία στα οποία παλιά, αλλά ακόμη και σήμερα, παρασκεύαζαν το γιαούρτι.

Στο Μουσείο υπάρχει και βιβλιοθήκη, στην οποία φυλάσσονται διάφορα ενημερωτικά έντυπα αφιερωμένα στο βουλγαρικό γιαούρτι – από ένα δημοσίευμα του Δρ. Στάμεν Γκριγκόροφ στο Revue Médicale de la Suisse Romande, μέχρι τις τελευταίες έρευνες πάνω στις αντικαρκινικές ιδιότητες του Lactobacillus bulgaricus, τις οποίες έκανε ο καθηγητής Ακιγιόσι Χοσόνο στο Πανεπιστήμιο Σίνσου, της Ιαπωνίας, πριν από μερικά χρόνια.

Το Μουσείο του Γιαουρτιού άνοιξε τις πύλες του το 2007, και από τότε κάθε χρόνο τον Ιούνιο διεξάγεται η Γιορτή του Γιαουρτιού με κύριο θέμα: διαγώνισμα παρασκευής σπιτικού γιαουρτιού.

Το πατρικό σπίτι του Δρ. Στάμεν Γκριγκόροφ