Galery

1

    Ο προβολέας λούζει το ξέφωτο. Φαίνεται σαν γυμνό. Το αγριογούρουνο σηκώνει τη μουσούδα του. Είναι με το μέτωπο προς τον κρυψώνα του Γερμανού. Καθόλου εύκολο σαν στόχος.

     Ανοιγοκλείνει τα μάτια και κοιτάει αμήχανα. Σαν να ψάχνει το μπουρνούζι του στο μπάνιο. Το εκπλήσσει ο φωτεινός κύκλος πέρα από το ρέμα. Του μοιάζει με διαστημικό πιάτο. Μπας και ήρθαν οι εξωγήινοι πρόγονοι για να το πάρουν μαζί τους; Το προσκλητήριο τους  έρχεται καταπάνω του. Ανοίγει στην ωμοπλάτη του τη δική του μαύρη τρύπα από την οποία θα ξεπεταχτεί, ή μήπως στην οποία θα βυθιστεί η ψυχή του κάπρου.

     Ήδη σπαρταράει στην ανηφόρα. Κλοτσάει τη γη. Άτιμο σημείο! Του την είχανε στημένη! Πεθαίνει με τη γλώσσα δαγκωμένη. Το αίμα κυλάει αργά κάτω απ’ το τρίχωμα. Απορροφάει. Αφήνει το κωδικό του πριν αναχωρήσει μπροστά σε τόσους μάρτυρες. Σε μια στιγμή ο κάπρος εκσπερματώνει. Μόνο η φύση μπορεί να διανοηθεί κάτι τέτοιο. Μέσα στο θάνατο να σου έρθει οργασμός. Και το σπέρμα απορροφάει.

     Ο Χάντερ συγχαίρει τον  κυνηγό. Συνήθως, επαναλαμβάνει τη βολή ένα δευτερόλεπτο αργότερα. Αν το γουρούνι δεν έχει πέσει με την πρώτη, να πέσει με τη δεύτερη.

      Τώρα δεν το κάνει. Δεν θέλει να πάρει το κυνήγι του Χανς. Είναι σίγουρος σ’ αυτόν. Οι άντρες έχουν μαζευτεί έξω. Είναι περίεργοι σαν παιδιά. Καλή βολή. Με χειρουργική ακρίβεια. Στα μεγάλα θηράματα το ζώο ανήκει σ’ αυτόν που ρίχνει πρώτος.

     Το διαστημικό πιάτο χάνεται.  Το κυνηγητικό καταφύγιο επιστρέφει. Μερικά δωμάτια για τους επισκέπτες. Μεγάλη αίθουσα με τζάκι. Συνηθισμένη  όψη –  καπνοδόχος, φιλήσυχα παράθυρα. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Τα ζώα είναι εδώ στο σπίτι τους. Οι άνθρωποι είναι παρείσακτοι. Το δάσος τινάζει από πάνω του τον απόηχο του πυροβολισμού. Δεκάδες ζωντανά κι άγρια μάτια με τις ώρες θα επαγρυπνούνε μετά το συμβάν. Θα κοιτάζουν γύρω, γύρω. Το κοπάδι του κάπρου δύσκολα θα ξανάρθει. Δεν είναι θέμα συναισθηματισμού. Θα μπορούσαν να φάνε και δίπλα στο πτώμα του. Μόνο σε μας τους ανθρώπους μας αρέσει να ποζάρουμε. Να παριστάνουμε τους κακόμοιρους ή τους ήρωες. Ο θάνατος είναι σοφή επιστροφή στον χώρο που ήμασταν πριν γεννηθούμε. Τα αγριογούρουνα το ξέρουν καλύτερα από μας. Απλώς, βρίσκονται σε επαγρύπνηση. Τα αναστατώνουν οι μυρωδιές που ξεμείνανε.

     Μετά τα μεσάνυχτα θα ξανάρθουν. Ο Αχμέτ έχει ρίξει σπόρους. Είναι πολύ πιο νόστιμοι από τις ρίζες. Αν ο άνθρωπος του Χάντερ ξεχάσει την τροφή τους, θα πρέπει να τριγυρνάνε τριάντα χιλιόμετρα. Τόσο διασχίζουν  μέσα σε μια νύχτα.

      Από το σώμα του κάπρου αναδύεται  αιματηρός ατμός. Ξαφνικά γρυλίζει. Μόλις του είχαν πιάσει το πόδι.

      Τον τράβαγαν.

      Κλότσησε και πήδηξε όρθιος. Ζαλίστηκε. Τα πρώτα του βήματα ήταν  αβέβαια. Μετά άρχισε να  τρέχει. Τους ξέφυγε κάτω απ’ τη μύτη. Δεν είχαν πάρει την καραμπίνα. Βγήκαν μόνο με τα πουκάμισα, ζεσταμένοι και χαρούμενοι. Κι όμως, έπρεπε να επαναλάβει τη βολή. Τώρα ήταν υποχρεωμένος να βρει το τραυματισμένο ζώο. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.

     Ο Χάντερ βρέθηκε στο εκτροφείο, όταν τον προκάτοχό του τον είχε ξεκοιλιάσει αγριόχοιρός. Έτσι άνοιξε η θέση. Αρκετοί αρνήθηκαν το διορισμό στο ξεχασμένο κι απ’ τον Θεό μέρος. Ο Χάντερ όμως, ήρθε εθελοντικά. Η Αρχυρό, μόλις τον είχε εγκαταλείψει. Μήνες μετά η κόρη τους η Αναστασία είχε εξαφανιστεί.

     Στους θάμνους, γύρω απ’ το ρέμα ακούγονται σκυλήσια ουρλιαχτά. Ο κάπρος απαντάει κοφτά κι εχθρικά. Το αίμα του τον πνίγει. Μια βροντή ξυπνάει το φεγγάρι. Το αρσενικό οργώνει με τους χαυλιόδοντες του το χιόνι. Γλιστράει προς τον Χάντερ. Ο άνθρωπος δεν κουνιέται. Από την κάνη της καραμπίνας βγαίνει καπνός με οσμή μπαρουτιού. Το σκυλί αιμόφυρτο  σπαρταράει, έχοντας δαγκώσει το αυτί του αγριογούρουνου. Δεν μπορεί να το κόψει. Ο Χάντερ του φωνάζει: «Άσε!». Το σκυλί υπακούει και πέφτει ανάσκελα. Το παίρνει στην αγκαλιά του σαν μωρό. Πίσω του, σέρνουνε το τρόπαιο του Χανς. Ο κάπρος ρέγχει που και που. Και το σκυλί αλαφιάζει μέσα στα χέρια του Χάντερ τρομαγμένο από τους ρόγχους.

     Ο Χανς φιλοσοφεί: Αφού άρχισαν να φτιάχνουν τους δρόμους, πάει να πει πως το κράτος συνέρχεται. Το πολύ σε δεκαπέντε – είκοσι χρόνια θα είστε εντάξει.

     Ο Χανς αγαπάει τις γυναίκες. Ξέρει να τις περιποιείται. Ιδιαίτερα ανάβει μετά  από το κυνήγι. Σπεύδει να  επιβεβαιώσει τον ανδρισμό του και μ’ αυτόν τον τρόπο. Για τα λεφτά οι κυρίες τον ακολουθούν υπάκουα.

     Μια φορά έτυχε να σπάσει το κρεβάτι. Μετά παρήγγειλε  σιδερένιο. ΄Έφερε και καθρέφτες για τους τοίχους και το ταβάνι. Ήθελε να καμαρώνει τον εαυτό του την ώρα του σεξ. Ο Αχμέτ κι ο Ντάντσο κουβάλαγαν τους συσκευασμένους καθρέφτες στην πλάτη. Σπάσανε έναν μέχρι να φτάσουν στο μικρό καταφύγιο. Από εκεί και πέρα είναι τα λημέρια των αρκούδων.

     Ψιλοκουβεντιάζουν δίπλα στο τζάκι. Ο Χανς είναι κατηγορηματικός. Ο πραγματικός άντρας τουλάχιστον μια φορά το μήνα μεθάει μέχρι να πέσει αναίσθητος. Μα, αυτό είναι ρώσικο έθιμο! γελάει ο Χάντερ. Μετά την εξαφάνιση της Αναστασίας, αποφεύγει το ποτό.

     Ο Χανς ρωτάει: «Πόσες φορές  πια, μίστερ Χάντερ, επισκευάζετε την ηλεκτρική σας σκούπα «Ρακέτα»; Γιατί δεν αγοράζετε καινούργια;»

    Τακτικά αγκαλιάζονται και τραγουδάνε:

Αν θέλεις να ‘σαι σύζυγος σωστός

Στο θέμα της τιμής σου  σεβαστός

Μην δίνεις σημασία τι  σου λένε –

Γυναίκα πάρε απ’  το Κρουσοβένε