Galery

1

Η βουλγαρική κοινωνία δείχνει αρκετή ανοχή απέναντι στους διάφορους πολιτισμούς, όταν όμως τα πράγματα φτάσουν στον γάμο, ο/η Βούλγαρος/α προτιμάει να πει το «Ναι» σε σύντροφο από την πατρίδα του, σχολιάζει η Δρ. Μαργκαρίτα Μπακράτσεβα, ψυχολόγος από το Ινστιτούτο Έρευνας του Ανθρώπου και του Πληθυσμού της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών.

Η Βουλγαρία κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη όσον αφορά τους μικτούς γάμους,

αυτό δείχνουν τα στοιχεία του Εθνικού Στατιστικού Ινστιτούτο – περίπου 1700 είναι οι Βουλγάρες που συνάπτουν γάμο με αλλοδαπό κάθε χρόνο, ενώ οι Βούλγαροι που παντρεύονται ξένη είναι περίπου 600 το χρόνο.

Σε όλη την Ευρώπη για την περίοδο 2008-2010 κατά μέσον όρο ένας στους 12 γάμους ήταν μικτός, καταγράφει μια έρευνα της Eurostat.

Τα υψηλότερα ποσοστά μικτών γάμων έχουν καταγραφεί στην Ελβετία και την Λετονία – πάνω από το 20%, στο Λουξεμβούργο – 18%, την Κύπρο, τη Γαλλία και τη Γερμανία – περίπου 15%.

Σύμφωνα με την Δρ. Μπακράτσεβα, ο λόγος για τον μικρότερο αριθμό μικτών γάμων στη Βουλγαρία δεν είναι η έλλειψη ανοχής, κατανόησης και οι προκαταλήψεις, αλλά μάλλον οι αρχές με τις οποίες έχουν συνηθίσει οι Βούλγαροι και η ανάγκη να διατηρήσουν την ταυτότητά τους.

Είναι συχνό φαινόμενο για παράδειγμα, οι Βούλγαροι που έχουν πάει στο εξωτερικό να παντρεύονται μεταξύ τους, διότι αυτό τους βοηθάει να νιώθουν δεμένοι με τις ρίζες τους και να δημιουργήσουν δική τους κοινότητα.

Στην αρχή ο κάθε μικτός γάμος φαίνεται σαν παιχνίδι,

στο οποίο ο καθένας από τους δύο συντρόφους απορροφά πρόθυμα το καινούργιο από τον ξένο πολιτισμό, με την πάροδο του χρόνου όμως αυξάνεται η ανάγκη για περισσότερη ανοχή και συμβιβασμούς.

Εάν σε έναν γάμο μεταξύ συμπατριωτών η βασική πρόκληση είναι να ταιριάξουν και να προσαρμοστούν οι χαρακτήρες τους, στον μικτό γάμο εκτός από αυτήν υπάρχει και το πρόσθετο βάρος από την ανάμειξη των δύο διαφορετικών πολιτισμών.

Ζούμε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, και οι έρευνες φανερώνουν ότι οι Βούλγαροι δείχνουν υψηλό βαθμό ανοχής και κατανόησης απέναντι στους ξένους, σχολιάζει η Δρ. Μπακράτσεβα.

Δεν αποτελεί μυστικό το γεγονός ότι στα χρόνια της μεταβατικής περιόδου, όταν έπεσε το κομμουνιστικό καθεστώς (το 1989), πολλοί Βούλγαροι ζήτησαν διέξοδο μέσα από τον γάμο με σύνροφο από κάποια ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα, στη συνέχεια όμως οι περισσότεροι τέτοιο δεσμοί αποδεικνύονται προβληματικοί. Το πόσο ένας γάμος από συμφέρον μπορεί να διατηρηθεί μέσα στο χρόνο, εξαρτάται από το πόσο είναι πργματικά ικανοποιημένες και ευτυχισμένες οι δύο πλευρές.

Όχι τόσο καλές είναι οι προβλέψεις για το μικτό γάμο, αν οι σύζυγοι έχουν διαφορετική θρησκεία, θεωρεί η Δρ. Μπακράτσεβα. Η θρησκεία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας και του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου – όσο σε προσωπικό, τόσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι διαφορές στον τρόπο ζωής, τους κανόνες και τις αντιλήψεις δεν αποτελούν σοβαρό εμπόδιο. Εάν όμως οι δύο σύντροφοι έχουν διαφορετική θρησκεία, αυτό δεν προϋποθέτει καλές προοπτικές για το μέλλον του ζευγαριού. Αναμειγνύονται τα συναισθήματα, που αντιτίθενται στο μεγαλύτερο μέρος των απαντήσων «Ποιος είμαι εγώ;», δηλαδή σε ορισμένο βαθμό το Εγώ αντιτίθεται στον αγαπημένο άνθρωπο.