Galery

2

1

Ο Φίλιπ Ντιμιτρόφ: Ακριβώς – ας μην το πούμε. Να περιμένουμε να επιστρέψουν στη Σόφια ο Στέφαν Σάβοφ, ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, και ο Στογιάν Γκάνεφ, που έλειπαν, να καθίσουμε με τις Επιτροπές του Κοινοβουλίου και αφού πάρουμε την ευχή τους, να αναγγείλουμε την απόφασή μας. Το ζήτημα ήταν αν δεν την παίρναμε – επειδή στο Κοινοβούλιο τα πράγματα ήταν πολύ ασταθή – τι γίνεται; Και αφού οι υπουργοί έφυγαν με αυτή την άποψη, έπεσα σε βαθύ συλλογισμό και ύστερα από λίγο καιρό έλαβα μόνος μου την απόφαση – κι αναγνώρισα τα Σκόπια. Αντιπαράθεση με τον Πρόεδρο Ζέλεφ σχετικά με αυτό δεν είχαμε, ακριβώς το αντίθετο. Αφού τον είχαν πληροφορήσει πως δε θα κάνει δηλώσεις, του τηλεφώνησα και του είπα πως μπορεί να κάνει τις δηλώσεις με την ησυχία του, επειδή αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη και η αναγνώριση των Σκοπίων θα κηρυχθεί τα επόμενα 15 λεπτά. Ήταν ίσως η πιο «αγαπητική» μας στιγμή με τον κ. Ζέλεφ, ο οποίος είπε: "Ό,τι και να γίνει με σένα, θα μείνεις στην ιστορία"...

Ενώ το πόσο σημαντικό ήταν να αναγνωρίσουμε τα Σκόπια, ίσως συμβολίζεται καλύτερα από μια φράση που πρέπει να γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό. Ο Στέφαν Τάφροφ πήγε κατ’ εντολήν μου στις αντίστοιχες πρεσβείες. Με την Γερμανία και την Ιταλία τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, η Γαλλία όμως, η Μεγάλη Βρετανία και οι Η. Π. Α. έπρεπε να προετοιμαστούν για τις προθέσεις μας. Θέτοντας με τον κατάλληλο τρόπο την ερώτηση στον κ. Ρίτσαρντ Τόμας – αν είχαμε αποφασίσει να αναγνωρίσουμε, πώς θα το έβλεπε κατά τη γνώμη σας η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας, η απάντηση ήταν: "Аν αναγνωρίσετε, εμείς δε θα σας υποστηρίξουμε, φυσικά, αν δεν αναγνωρίσετε, απλώς δε θα σας καταλάβουμε." Αυτό λέει τα πάντα. Από μας αναμενόταν απλώς να αναλάβουμε την ευθύνη μας...

Πηγή: vesti.bg