Galery

1

Το δυναμικό διαμαρτυρίας της βουλγαρικής κοινωνίας αυξάνονται συνεχώς σε συνθήκες κοινής και μόνιμης έλλειψης εμπιστοσύνης στους κρατικούς θεσμούς, σε συνθήκες επιδείνωσης της αστάθειας και έλλειψης προβλεψιμότητας για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Αυτό αναφέρεται στην ενδιάμεση έκθεση του Εργαστηρίου Διαχείρισης Κινδύνων του Νέου Βουλγαρικού Πανεπιστημίου που δόθηκε στην δημοσιότητα την Δευτέρα. Το Εργαστήριο ιδρύθηκε και διοικούνταν από τον πρώην πρωθυπουργό Ιβάν Κόστοφ (1997-2001).

Η έκθεση μελετάει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών ως παράγοντα αβεβαιότητας στη χώρα, χωρίς να τις κρίνει θετικά ή αρνητικά.

Παράλληλα με το αυξημένο δυναμικό διαμαρτυρίας στη βουλγαρική κοινωνία οι εμπειρογνώμονες της ερευνητικής ομάδας διαπίστωσαν ότι οι διάφορες ομάδες διαμαρτυρόμενων δεν καταφέρνουν να ενωθούν γύρω από κοινούς στόχους και κίνητρα.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η βασική ενέργεια της διαμαρτυρίας δεν γεννήθηκε ως αποτέλεσμα διάφορων αιτημάτων, αλλά ως αποτέλεσμα πολιτικών λαθών και αποτυχιών.

Κατά τη γνώμη τους, ο βασικός παράγοντας που περιορίζει τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι το αυθόρμητο μποϊκοτάζ κάθε προσπάθειας ανάδειξης πολιτικού ηγέτη και η συνειδητή επιλογή των συμμετεχόντων να παραμείνουν στα πλαίσια της δράσης των πολιτών. Αυτό δημιουργεί ένα ασταθές μείγμα πολιτικών αιτημάτων και δράσης των πολιτών. Η άρνηση της πολιτικής δράσης αποτελεί και άρνηση των πολιτικών μεθόδων για την επίτευξη των στόχων, ο σημαντικότερος από τους οποίους είναι η ενότητα, αναφέρεται μεταξύ άλλων στην έκθεση.

"Παρά τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, παρά την σχετική αύξηση των διαμαρτυρόμενων ομάδων και των έτοιμων να διαμαρτυρηθούν, οι αγανακτισμένοι δεν ενώνουν τις προσπάθειές τους και επομένως δεν αυξάνουν την επιρροή τους", συμπεραίνουν οι ειδικοί.

Η έκθεση εξετάζει και τις λεγόμενες «αντιδιαδηλώσεις διαμαρτυρίας», δηλαδή τις κινητοποιήσεις των πολιτών που υποστηρίζουν τους κυβερνώντες. Σύμφωνα με τους αναλυτές, οι διαδηλώσεις αυτές δεν διοργανώνονται από τους πολίτες, αλλά από την ίδια την εξουσία και αποτελούν ένα καθαρά πολιτικό φαινόμενο, που ο στόχος του είναι να δημιουργηθεί ένας μύθος συμμετρίας με τον οποίο να υποβαθμιστεί η σημασία των διαμαρτυριών των πολιτών.

Οι δημοσκοπήσεις όμως δείχνουν αρκετά σαφώς ότι η κοινωνική υποστήριξη για τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των πολιτών και για τις κινητοποιήσεις των κυβερνώντων δεν είναι συμμετρική.

Ένα ενδιφέρον γεγονός που διαπιστώθηκε από το Εργαστήριο Διαχείρισης Κινδύνων είναι ότι οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας με τον βασικό τους στόχο – την παραίτηση της κυβέρνησης, τη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών έχουν ως αποτέλεσμα την ενοποίηση της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας.

Σύμφωνα με την ανάλυση, η κοινή αντιπαράθεση εναντίον των διαμαρτυρόμενων πολιτών μειώνει τις διαφορές και φέρνει πιο κοντά το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών της τουρκικής μειονότητας και το εθνικιστικό κόμμα Ataka στη Βουλή, και με τον τρόπο αυτό συγκαλύπτει τις διαδικασίες διάλυσης.

Η έκθεση αναφέρει τις προσδοκίες των κυβερνώντων για κάποιο περιορισμό της διαμαρτυρίας των πολιτών και την βαθμιαία εξασθένησή της τους χειμερινούς μήνες, που θα προκληθεί και από τα «κοινωνικά μέτρα» που έχουν προβλεφθεί στον προϋπολογισμό 2014, με τα οποία αναμένεται ορισμένες ομάδες με αιτήματα να μην έχουν πια λόγο να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Σύμφωνα με τους ειδικούς όμως, πιο πιθανό είναι μάλλον να εμφανιστούν νέες μορφές διαμαρτυρίας και κλιμάκωση της πολιτικής αντιπαράθεσης. Από το Εργαστήριο Διαχείρισης Κινδύνων υπενθυμίζουν ότι οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας μπορούν να προκαλέσουν πολιτική κρίση, όπως έχει ήδη συμβεί τον χειμώνα του 1990, του 1996/97 και του 2013.