Galery

1

Η Νιχάλ Γιοζεργκάν είναι γνωστή ως τη βουλγαρική φωνή στην Τουρκία. Είναι ανταποκρίτρια και αναλυτής βασικών βουλγαρικών ΜΜΕ για τα οποία εργάζεται πάνω από 20 χρόνια. Σε διάφορες περιόδους υπήρξε αρθρογράφος στα περιοδικά «Balkans +» και «Manager», τις ημερήσιες εφημερίδες «Standart», «24 chasa» και «Trud», στους τηλεοπτικούς σταθμούς TV7 Bulgaria, TV+. Για πολλά χρόνια έκανε ρεπορτάζ για την Εθνική Ραδιοφωνία, τώρα και για το ραδιοφωνικό σταθμό Darik. Έχει κάνει τρία ντοκιμαντέρ: „Η Κωνσταντινούπολη – η συνάντηση των πολιτισμών” το 2002, „Η Συρία – το γεωπολιτικό αγκάθι της Μέσης Ανατολής” το 2007, που προβλήθηκαν πολλές φορές στην Εθνική Τηλεόραση, για την οποία εργάζεται πάνω από 10 χρόνια ως μόνιμη ανταποκρίτρια στην Τουρκία μέχρι το 2008.

Το τελευταίο ντοκιμαντέρ της „Ανεκτικότητα”, που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον Τούρκο σκηνοθέτη Σεμίχ Ντιντάρ, μιλάει για το βουλγαρικό εθνικό μοντέλο ανεκτικότητας και την βίαιη αλλαγή των ονομάτων των μουσουλμάνων στη Βουλγαρία κατά την οποία το 1984 350.000 Βούλγαροι Τούρκοι διώχθηκαν από την πατρίδα τους στο τέλος της εποχής του κομμουνιστικού καθεστώτος του δικτάτορα Τόντορ Ζίβκοβ. Το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε με την υποστήριξη και του τουρκικού υπουργείου Πολιτισμού το 2010 και κέρδισε το δεύτερο μεγάλο βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου „Αντακιά – συνάντηση πολιτισμών”. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στο ιδιωτικό τουρκικό ειδησεογραφικό κανάλι Canal 24. Αυτή τη στιγμή η Νιχάλ Γιοζεργκάν είναι υποψήφια διδάκτορας του Ινστιτούτου «Διάλογος Ευρώπης» του Πανεπιστημίου Σόφιας «Αγίου Κλήμη της Αχρίδας». Αντικείμενο της μελέτης της είναι η καινούργια κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας και η κάλυψή της στις ημερήσιες εφημερίδες Milliyet και Zaman την περίοδο της διακυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Με την Νιχάλ Γιοζεργκάν μίλησε η Μαρία Σ. Τοπάλοβα.

- Μέχρι πριν από λίγους μήνες η Τουρκία έκανε την εντύπωση μιας χώρας με ισχυρή οικονομία και μεταρρυθμιζόμενη κοινωνία, αποφασισμένη να εκπληρώσει όλα τα κριτήρια ένταξης στην ΕΕ. Τι συνέβη και άλλαξε τόσο πολύ η Τουρκία; Γιατί η κυβέρνηση άρχισε να λέει στους πολίτες πώς να ντύνονται και πώς να συμπεριφέρονται, άρχισε να απαγορεύει τη χρήση ορισμένων λέξεων; Γιατί έφτασε σε αυτή την υποχώρηση όσον αφορά τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών;

- Μπορεί να πει κανείς ότι στην Τουρκία παρατηρείται ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κατάχρησης εξουσίας εκ μέρους της μονοκομματικής κυβέρνησης των μετριοπαθών ισλαμιστών του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο κυβερνά την χώρα μόνο του εδώ και 11 χρόνια σε τρεις συνεχόμενες θητείες. Η μονοκομματική κυβέρνηση οφείλει την επιτυχία της σε μεγάλο βαθμό στον χαρισματικό ηγέτη της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Φαινομενικά για την σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας το κόμμα αυτό αύξησε το ποσοστό των ψήφων του τρεις φορές: 34,63% το 2002,  46.58% το 2007 και περίπου 50% στις τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές το 2011. Στην ουσία το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ψηφίζει ένας στους δύο Τούρκους ψηφοφόρους. Το συντηρητικό αυτό κόμμα που υπερασπίζεται τις ισλαμικές αξίες, στην πραγματικότητα παραμέρισε όλα τα κλασικά δεξιά κόμματα έξω από τη Βουλή, όπως για παράδειγμα το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Τουργκούτ Οζάλ και το Κόμμα του Ορθού Δρόμου του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, και κατέκτησε μόνιμα το δεξιό πολιτικό χώρο. Η μόνη δεξιά αντιπολίτευση είναι οι εθνικιστές που έχουν 53 έδρες στο 550 εδρών Κοινοβούλιο. Οι σοσιαλδημοκράτες που αποτελούν την αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι πραγματική απειλή για το κυβερνών κόμμα, αφού διαθέτουν μόνο 135 έδρες. Πριν από το σκάνδαλο διαφθοράς που ξέσπασε στις 17 Δεκεμβρίου του 2013, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είχε 327 έδρες, τώρα είναι κατά 7 λιγότερες, λόγω των βουλευτών που αποχώρησαν και έγιναν ανεξάρτητοι. Πριν από λίγους μήνες ο Τούρκος ηγέτης χαρακτήρισε το κομματικό προφίλ του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης «συντηρητικούς δημοκράτες» που η αντιπολίτευση ονόμασε «το οξύμωρο κόμμα», διότι η ίδια η φράση περιέχει νοηματική σύγχυση. Η ιδεολογική βάση αυτού του κόμματος έχει τις ρίζες της στο πολιτικό ισλάμ.

Ο Ερντογάν ακόμη στην αρχή προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από το Κίνημα «Εθνικό Όραμα» του δασκάλου και καθοδηγητή του Νετζμετίν Ερμπακάν, με τον ισχυρισμό ότι το καινούργιο ισλαμικό κόμμα είναι μεταρρυθμιστικό και δεν μπορεί να θεωρείται συνεχιστής των σκληρών ισλαμιστών του Κόμματος Ευημερίας που μετά από άλλη μια πολιτική απαγόρευση μετονομάστηκε στο Κόμμα της Ευτυχίας, όπως ονομάζεται και σήμερα. Μια από τις πλέον ανησυχητικές τάσεις που παρατηρούμε σήμερα στην Τουρκία και η οποία ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο κατά την τελευταία θητεία της κυβέρνησης είναι η κλίση του Ερντογάν να υποστηρίζει τον αυταρχισμό και το απολυταρχικό καθεστώς, επειδή το κυβερνών κόμμα γενικά είναι ένα κόμμα ηγετικού τύπου. Ειδικά τον τελευταίο καιρό έγινε πολύ επικίνδυνη η αναβάθμιση των ισλαμικών αρχών και η τοποθέτησή τους πάνω από τις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του δημοκρατικού κράτους δικαίου, καθώς και η βάναυση παρέμβαση στον τρόπο ζωής, σκέψης και στυλ, και η προσπάθεια να διαμορφωθεί ένας καινούργιος τύπος Τούρκου πολίτη – τυποποιημένου και κατάλληλου για το όραμα του Ερντογάν και του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.