Οι Kukeri από το χωριό Μπογιάνοβο, με τους ζυγούς στο σβέρκο που κάνουν τις πρώτες τρεις συμβολικές βραγιές στους “ιερούς αρότρους” δεν θυμίζουν στον σύγχρονο θεατή ή συμμετέχοντα στο καρναβάλι τον μισό άνθρωπο μισό ταύρο από την Κρήτη, τον Μινώταυρο του Λαβυρίνθου, ζευγμένο όπως οι ίδιοι στο κοσμικό άροτρο του Ουράνιου οργωτή – του Ωρίωνα; Ή οι „αράπηδες” από την Βόρειο Ελλάδα που βάζουν στην πλάτη τους μαξιλάρια κάτω από τις κάπες για να τονίσουν την καμπούρα τους, δε μοιάζουν έτσι με ταύρους; Με την „δολοφονία” του Μινωταύρου στην Κνωσό από τον μυθολογικό ήρωα Θησέα (Ωρίωνα;) τελειώνει η εποχή του Ταύρου (ІІІ χιλ. πρ. Хρ.) και ως αποτέλεσμα της μετάπτωσης της γης ο κόσμος, συμπεριλαμβανομένου και του μινωικού πολιτισμού, περνούν στην εποχή του Κριού (ІІ χιλ. πρ. Хρ.), αλλά τα ίχνη της λατρείας του κοσμικού Ταύρου, καθώς και της λατρείας του λάβρυ Ωρίωνα, παραμένουν και μέχρι τις μέρες μας στις τελετουργικές πρακτικές των λαών της Μεσογείου. Και ίσως για το λόγο αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι σήμερα οι φορείς αυτών των „πολιτιστικών ιχνών” μαζεύονται και πάλι στο Ηράκλειο, κοντά στην Κνωσό.
Ο Νικολάι Σίβκοφ γεννήθηκε στη Ρωσία. Είναι απόφοιτος της Σχολής Σλαβικών Φιλολογιών του Πανεπιστημίου Σόφιας “St. Kliment Ohridski”. Тώρα εργάζεται στο Ιστορικό Μουσείο της πόλης Πέρνικ, της Βουλγαρίας, ως υπεύθυνος του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στον τομέα της αρχαιοαστρονομίας και της παραδοσιακής τελετουργίας, συμπεριλαμβανομένων και των καρναβαλικών παραδόσεων. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Εσθονία, τη Ρωσία, πάνω στα θέματα αυτά.
Πηγή: grreporter.info