The Best of GRReporter
flag_bg flag_gr flag_gb

Η Άνα-Μαρία Πετρόβα ανάμεσα στα λουλούδια και τα αγκάθια στην Εγνατία Oδό

29 Σεπτέμβριος 2011 / 18:09:35  GRReporter
7221 αναγνώσεις

Ήταν πριν από πολύ καιρό. Ακόμη πριν λάβω μέρος στα γυρίσματα του «Δρόμου προς τη Σόφια». Όταν γνωριστήκαμε συμμετείχε ως προσκεκλημένος στην όπερα «Φάουστ» του Γκουνό, έπαιζε το ρόλο του Μεφιστοφελή στην Όπερα της Σόφιας. Εγώ έπαιζα εκεί όταν ήμασταν ακόμη στη Σχολή Μπαλέτου. Συμμετείχα στη «Βαλπουργία Νύχτα», που είναι ένα ολόκληρο πανό χορού στα πλαίσια της όπερας. Εκεί έπαιζα το ρόλο της Κλεοπάτρας. Τότε συναντηθήκαμε για πρώτη φορά και βλεπόμασταν για ορισμένο καιρό λόγω της παράστασης. Μετά πέρασαν χρόνια, εγώ μεγάλωνα, ο ίδιος μάλιστα λέει «την περίμενα να μεγαλώσει», και κάποια στιγμή είχα ήδη τελειώσει παιδαγωγική μπαλέτου και χορογραφία, δούλευα στην όπερα και μεταφερόμουν στο Μουσικό θέατρο. Τότε κάποιος του είχε δώσει το τηλέφωνό μου και με πήρε. Βγήκαμε ραντεβού και αρχίσαμε να βλεπόμαστε.

Τι σημαίνει να είσαι σύζυγος ενός τόσο μεγάλου τραγουδιστή όπως του Νικόλα Γκιουζέλεφ; Τι σημαίνει να είσαι μέρος της παγκόσμιας ελίτ της όπερας;

Пρώτον είναι μια χαρά, και δεύτερον είναι μια ευθύνη, επειδή αυτός έχει παγκόσμια φήμη. Κι εγώ έχω την καριέρα μου και το βάρος μου, σε αυτόν όμως το επίπεδο είναι παγκόσμιας κλίμακας. Επέμενα πολύ σε αυτό, ακόμη και περισσότερο από τον ίδιο σε κάποιες περιπτώσεις, τον έχω βοηθήσει ως μάνατζερ σε πολλές περιστάσεις. Μεταξύ μας δεν υπήρχε ανταγωνισμός, θύμωνα μάλιστα περισσότερο από τον ίδιο και ήμουν περήφανη. Δεν θύμωνα μαζί του, αλλά λόγω προβλημάτων και καταστάσεων γύρω του. Αυτό πράγματι είναι πολύ σημαντικό. Βοήθησε και το γεγονός πως κι εγώ έχω μουσική εκπαίδευση. Μεγάλωσα σε τέτοιο περιβάλλον, έκανα μαθήματα σολφέζ και πιάνου από 13 ετών, «ζούσα» στην όπερα, όχι μόνο επειδή κάναμε τις πρόβες εκεί, αλλά επειδή είχα αυτή την εκπαίδευση, αυτή την αγωγή, που σε τραβάει προς τη μουσική, και ίσως ήταν κάπως φυσικό. Έχουμε μια κοινή γλώσσα και για τις πνευματικές αξίες, και για τις ανθρώπινες αξίες, μοιάζουμε ο ένας στον άλλον.

Περνάς τη ζωή σου ανάμεσα στη Ρώμη και τη Σόφια. Πού νιώθεις σαν στο σπίτι σου; Πού νιώθεις καλύτερα; Πού νιώθεις ότι ανήκεις;

Δεν μπορεί κανείς να αποχωρίσει από την γενέτειρά του, από την πατρίδα του. Πάντα νιώθει νοσταλγία. Επομένως νιώθω σαν στο σπίτι μου και στη Σόφια, αλλά και στη Ρώμη, διότι λατρεύω την πόλη αυτή. Είμαι εκεί από το 1990. Ειδικά τώρα όταν η κόρη μου είναι πια μεγάλη, η Αδριάνα έγινε 25 ετών, δουλεύει και έχει τη δική της ζωή. Κι εγώ είμαι πιο ανεξάρτητη, δεν έχω τις υποχρεώσεις που είχα πριν. Η μάνα είναι μάνα, και πάντα έχει τι ανησυχίες της, αλλά δεν είμαι πλέον απαραίτητη, να είμαι κοντά της, που σημαίνει, όπως λέει και η ίδια «τώρα σκέψου, μαμά, και τον εαυτό σου». Νιώθω όμως πολύ καλά εκεί, πολύ ήσυχη, μπορώ να κοιτάξω όλα μου τα πράγματα, έχω και υποχρεώσεις – πρέπει να είμαι εκεί και για τη δουλειά μου, και για το σπίτι μας, που πρέπει κάποιος να το φροντίζει, διότι ο Νικόλα κάθεται συνήθως στη Σόφια, έχει και μαθητές. Τελευταία πέρασε και μία περίοδο με προβλήματα υγείας, τώρα όμως είναι καλά. Αυτός λοιπόν μένει κυρίως στη Σόφια και του αρέσει το σπίτι μας εκεί, στο οποίο είχε βάλει τόση ενέργεια και τόσες προσπάθειες παλιά.

Εδώ και λίγα χρόνια διοργανώνεις πολιτιστικές εκδηλώσεις μεταξύ Βουλγαρίας και Ιταλίας, στις οποίες παίρνουν μέρος και Έλληνες. Τι ακριβώς προσπαθείς να κάνεις;

Στην Ιταλία, αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, η έκφραση αυτή είναι της μόδας: για την ανάπτυξη του διαπολιτισμικού διαλόγου. Στη Ρώμη και την Ιταλία πάντα υπήρχαν πολλοί άνθρωποι, περνούσαν, διασταυρώνονταν διάφορες εθνικότητες και μοίρες, και είναι πολύ ενδιαφέρον να συνδυάσεις μια βουλγαρική ιστορία με μια ιταλική, ελληνική, γαλλική, και αυτό με γοήτευσε και μου αρέσει πολύ. Με τον Εμίλιο Ραφάρα γνωριζόμαστε εδώ και περίπου 25 χρόνια, όταν μέναμε στην Πάρμα, ενώ εκείνος ήταν καθηγητής στο μουσικό σχολείο εκεί. Είναι Έλληνας μουσικός, καθηγητής κλασικής κιθάρας, έχει ένα συγκρότημα με το οποίο ταξιδεύει και δίνει συναυλίες. Όταν έκανα την πρώτη έκδοση της «Τέχνης και φιλίας» στη Ρώμη ακριβώς με στόχο να ενοποιηθούν καλλιτέχνες από διάφορες εθνικότητες, να ανταλλάξουν πολιτισμό, εμπειρία και ταλέντο, ο Εμίλιο Ραφάρα έπαιζε κιθάρα, ο πιανίστας ήταν Ιταλός και έπαιζε ένα έργο του Γκέρσουιν, τραγουδούσε η Βουλγάρα Ροσίτσα Μπορτζίεβα, ενώ ηθοποιοί ήμασταν εγώ και ένας συνάδελφος Ιταλός - Σαβέριο Βαλόνε, γιος ενός άλλου μεγάλου ηθοποιού – του Ραλφ Βαλόνε.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο σαλόνι της βουλγαρικής Πρεσβείας στη Ρώμη, μαζευτήκαμε πάνω από 300 άτομα. Όταν έμαθαν πως θα λάβει μέρος και Έλληνας μουσικός, από την ελληνική Πρεσβεία πρότειναν να συμμετάσχουν κι αυτοί και μας έκαναν ένα δώρο – γευσιγνωσία ελληνικών κρασιών. Η Πρεσβεία μας πρόσφερε βουλγαρική κουζίνα, και εκτός από τον Έλληνα κιθαρίστα, έγινε και η παρουσίαση βιβλίου μιας Βουλγάρας συγγραφέως για την Μαρία Κάλλας, και το αποτέλεσμα ήταν ένα όμορφο μείγμα. Αυτό έγινε με αφορμή την ένταξη της Βουλγαρίας στην ΕΕ το 2007. Μετά, το 2009 έκανα τη δεύτερη έκδοση με Βούλγαρους, Άγγλους, Ιταλούς και Γάλλους ποιητές, πάλι μεγάλα ονόματα με συνοδεία 12χορδης κιθάρας και ρωμαϊκών τραγουδιών σε ένα από τα αρχαία ρωμαϊκά θέατρα, σε μια πολύ χαρακτηριστική παλιά συνοικία της Ρώμης, και τώρα ετοιμάζω την τρίτη έκδοση.

Πώς βλέπεις την Άνα-Μαρία μετά από 10 χρόνια;

Tags: Άνα Μαρία Πετρόβα συνέντευξη Νικόλα Γκιουζέλεφ ηθοποιός ποιήτρια
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ!
Το περιεχόμενο του GRReporter φτάνει σε σας δωρεάν 7 ημέρες την εβδομάδα. Δημιουργείται από μια ομάδα επαγγελματιών δημοσιογράφων, μεταφραστών, φωτογράφων, εικονοληπτών, ειδικών λογισμικού, γραφικών σχεδιαστών. Αν σας αρέσει η δουλειά μας και την παρακολουθείτε, σκεφτείτε μήπως θα θέλατε να μας υποστηρίξετε οικονομικά με ποσό που επιθυμείτε.
Subscription
Μπορείτε να μας βοηθήσετε και με εφάπαξ αποστολή οποιουδήποτε ποσού:
blog comments powered by Disqus