Galery

1

Η UNESCO συμπάθησε τα χάλια από το Τσίπροβτσι. Η Διακυβερνητική Επιτροπή του Οργανισμού για την Προστασία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, η οποία συνεδρίασε στο Παρίσι τη Δευτέρα έγραψε ομόφωνα την παράδοση του χαλιού στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς. Αυτό είναι το τρίτο στοιχείο του βουλγαρικού πολιτισμού μετά τις Γιαγιάδες από το χωριό Μπίστριτσα και τα Αναστενάρια, το οποίο έλαβε το σήμα κατατεθέν της UNESCO. Το Υπουργείο Πολιτισμού υπενθύμισε ότι υπέβαλε την υποψηφιότητα της Βουλγαρίας στο τέλος Μαρτίου του 2013. Με την αναγνώριση της σημασίας του διάσημου βουλγαρικού κέντρου χαλιών η Βουλγαρία θα έχει παγκόσμια προβολή άξια της υψηλής ποιότητας της παραγωγής ταπήτων της, τόνισαν από το γραφείο Τύπου του υπουργείου.

«Οι υφάντριες στο Τσίπροβτσι ακόμα και σήμερα υφαίνουν σε κάθετους αργαλειούς, η οποίοι είναι μια αρχαία μορφή της τεχνικής ύφανσης. Οι νέοι μαθαίνουν την τέχνη είτε στις οικογένειές τους, είτε στο σχολείο και το πολιτισμικό κέντρο όπου διοργανώνονται μαθήματα ύφανσης και βαφής με φυσικές χρωστικές ουσίες», δήλωσε για την εφημερίδα Monitor ο διευθυντής της Διεύθυνσης Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς στο υπουργείο Πολιτισμού Βεντσισλάβ Βέλεφ. Ο ίδιος διευκρίνισε ότι ο φάκελος της υποψηφιότητας χαλιών του Τσίπροβτσι ετοιμάστηκε από την ομάδα με επικεφαλής την καθηγήτρια Μίλα Σάντοβα.

Πριν έρθει μια τέτοια αναγνώριση, η υποψηφιότητα περνά από χρονοβόρες διαδικασίες έγκρισης οι οποίες συχνά διαρκούν χρόνια. Η αίτηση πρέπει πρώτα να εγκριθεί και να συμπεριληφθεί στον εθνικό αντιπροσωπευτικό κατάλογο. «Στον εθνικό μας κατάλογο μέχρι στιγμής συμπεριλήφθηκαν 20 κομμάτια του πολιτισμού μας. Ο κατάλογος εκσυγχρονίζεται κάθε δύο χρόνια και είναι δημόσιος, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να τον δει στην ιστοσελίδα του υπουργείου», λέει ο Βέλεφ.  Στη συνέχεια, η πρόταση αυτή συζητιέται από το Εθνικό Συμβούλιο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και μόνο μετά από αυτό υποβάλλεται η αίτηση στη γραμματεία της UNESCO. Το πιο δύσκολο έργο, ωστόσο, ήταν να παρουσιαστεί με τον καλύτερο τρόπο.

Ευτυχώς, τα χαλιά από την μικρή ορεινή πόλη εδώ και πολύ καιρό είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο. Το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι ότι έχουν δύο απολύτως όμοιες πλευρές. Για την παραγωγή τους χρησιμοποιούνται μόνο φυσικά υλικά - βαμβάκι και μαλλί. Επικρατούν τα γεωμετρικά σχήματα, και το πάχος τους είναι 3 έως 5 mm. Τα κυρίαρχα χρώματα είναι κίτρινο, καφέ, κόκκινο, μπλε και πράσινο, αν και στην αρχή τα χαλιά είχαν μόνο δύο χρώματα - κόκκινο και μαύρο.

Στην πόλη Τσίπροβτσι τα χαλιά υφαίνονται από το 17ο αιώνα. Η τέχνη άνθισε κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Αλλά και σήμερα παρουσιάζει ενδιαφέρον για Βούλγαρους και ξένους.

Η Βουλγαρία έχει υποβάλει υποψηφιότητα για τη λίστα της UNESCO ενός ακόμα εθίμου - του «Σούρβα», το οποίο  κάθε χρόνο διεξάγεται στο Πέρνικ. Η υποψηφιότητα όμως θα συζητηθεί το 2015.

Το πρόγραμμα της UNESCO δημιουργήθηκε με την Σύμβαση για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς, η οποία με τη σειρά της εγκρίθηκε από τη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στις 16 Νοεμβρίου 1972. Έκτοτε, 182 χώρες έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση. Το 2011 στον κατάλογο συμπεριλαμβάνονταν συνολικά 936 αντικείμενα - 725 πολιτιστικά, 183 φυσικά και 28 μικτά. Από το Υπουργείο Εξωτερικών εξήγησαν ότι κάθε αντικείμενο από τον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς αποτελεί ιδιοκτησία συγκεκριμένης χώρας.