The Best of GRReporter
flag_bg flag_gr flag_gb

Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα "Ο περιπλανόμενος ιππότης του ιερού βιβλιου" το Aντόν Nτόντσεβ

03 Νοέμβριος 2015 / 09:11:48  GRReporter
45936 αναγνώσεις

«Εκεί είναι γραμμένο πως η Εκκλησία δεν πρέπει να εμπλέκεται στις υποθέσεις των επίγειων βασιλείων».

Ο Δομινικανός είπε:

«Και πως οι φτωχοί δεν πρέπει να υποτάσσονται στη θέληση των κυρίων τους».

Άκουγα εκείνες τις φωνές να κυνηγούν η μια την άλλη μέσα στο ημίφως του πέτρινου τάφου κι είχα την αίσθηση ότι συμμετείχα σε κάποια μαύρη λειτουργία στον υπόγειο ναό εκπεσόντος θεού. Ρίγη κακών προαισθημάτων με διαπέρασαν, και την ίδια στιγμή ο καταραμένος πειρασμός να αγγίξω αυτό το βιβλίο, να το διαβάσω, άναψε μέσα μου μια σπίθα. Όταν οι φωνές έσβησαν, μίλησα εγώ:

«Πράγματι, αυτό το Βιβλίο αξίζει περισσότερο από ένα πουγκί χρυσάφι».

Ο καρδινάλιος είχε εν τω μεταξύ συνέλθει. Είπε:

«Αυτό το Βιβλίο είναι ο δαυλός που άναψε πυρκαγιές δεκάδων αιρέσεων σ’ όλο τον κόσμο. Κάποια απ’ τα “μάτια” και τ’ “αυτιά” που έχω στον έξω κόσμο μού ανέφεραν ότι το καταραμένο πυρ θα μεταφερθεί στην Οξιτανία, για να μετατραπεί σε όπλο των Αλβιγήνων στη μάχη με τα στρατεύματά μου».

Είπα αποφασιστικά:

«Το Βιβλίο δεν πρόκειται να φτάσει στην Προβηγκία. Πού βρίσκεται τώρα;»

Ο καρδινάλιος είπε:

«Στη Βουλγαρία».

Ο Δομινικανός είπε:

«Οι Αλβιγήνοι θα στείλουν έναν τροβαδούρο, τον Πέιρε από το Μουασάκ, που θα πάει να πάρει το Βιβλίο ή κάποιους Βούλγαρους αιρετικούς και να τους φέρει εδώ. Θα τον ακολουθήσεις και θα φτάσεις στο Βιβλίο».

Είπα:

«Ξεκινάω σήμερα κιόλας».

Ο καρδινάλιος είπε:

«Συγχωρώ προκαταβολικά όλες τις αμαρτίες που θα υποχρεωθείς να κάνεις αυτές τις μέρες ψάχνοντας για το Bιβλίο».

Κατάλαβα. Μου έλεγαν ότι ο δρόμος μου προς το Bιβλίο θα περάσει μέσα από φόνο, ίσως και φόνους.

Ο καρδινάλιος συμπλήρωσε:

«Θα χρειαστεί να συναγελαστείς με αιρετικούς, να σμίξεις το χνότο σου με το δικό τους, κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη σωτηρία της αιώνιας ψυχής σου. Μόνο ένα λόγο έχω να σου πω, κι αυτός είναι το κλειδί της σωτηρίας: Mη δείξεις κανένα έλεος».

Και επανέλανε συλλαβή συλλαβή:

«Κα-νέ-να έ-λε-ος. Επανάλαβέ το».

Είπα:

«Κανένα έλεος».

Έτσι έκανα το πρώτο βήμα προς το Ιερό Βιβλίο.

5.

Βγήκαμε αργά από τα σκοτεινά υπόγεια της φυλακής του Σαν Άντζελο, συγκρατήθηκα να μην κραυγάσω από ενθουσιασμό όταν είδα το γαλάζιο τού ουρανού. Μου γέμισαν τη χούφτα με νομίσματα και μου είπαν να περιμένω να με ειδοποιήσουν. Δυο γιγαντόσωμοι άντρες με πήραν από πίσω. Τρεις μέρες στη σειρά ούτε στιγμή δε μ’ άφησαν απ’ τα μάτια τους. Δεν κρύβονταν _ στα πανδοχεία κάθονταν στο διπλανό τραπέζι, κι αν δεν υπήρχαν ελεύθερα τραπέζια, κάθονταν στο δικό μου. Ένας απ’ αυτούς κοιμόταν στο κατώφλι μου.

Το τρίτο βράδυ πέρασα πάνω από το σώμα του κοιμισμένου φρουρού μου και κίνησα να βρω τον Δομινικανό. Ήξερα πού περνούσε τις νύχτες του _ σ’ ένα καταφύγιο για περιπλανώμενους μοναχούς.

Πέρασα από ένα άνοιγμα ανάμεσα από τοίχους χοντρούς σαν τείχη κάστρου. Μπήκα στην εσωτερική αυλή. Το παράθυρο στο κελί του Δομινικανού είχε φως. Όταν πλησίασα κοντά, άκουσα βαθιούς, υπόκωφους στεναγμούς. Ανατρίχιασα. Βιάστηκα να χτυπήσω την πόρτα. Μου άνοιξε ο Δομινικανός. Eίχε ένα σκληρότριχο λευκό ρούχο ριγμένο βιαστικά πάνω του. Όλο το κελί έλαμπε _ καμιά δεκαριά κεριά έκαιγαν σε διάφορα σημεία του κελιού, μπηγμένα κατευθείαν στο χώμα. Το πρόσωπο του Δομινικανού ήταν ιδρωμένο και βασανισμένο, οι διεσταλμένες κόρες των ματιών του ήταν κατάμαυρες, τα χείλη του έτρεμαν. Θύμιζε άνθρωπο που μόλις είχε επιδοθεί σε κρυφό πάθος. Θύμιζε _ Θεέ μου, συγχώρεσέ με _ γυναίκα.

Πάνω στο προβατοτόμαρο που ήταν στρωμένο στο πάτωμα είδα το μαστίγιο με τις τρεις ουρές. Ο Δομινικανός αυτομαστιγωνόταν.

Κατάλαβα ξαφνικά γιατί είχα αυτή την παράξενη αίσθηση ότι είχα ξανασυναντήσει κάπου στο παρελθόν τον Δομινικανό. Μου θύμιζε τον ίδιο τον άγιο Δομίνικο. Σήμερα τον ονομάζουν άγιο, όμως τότε λεγόταν απλά Δομίνικος ντε Γκουσμάν, αλλά τον ανακήρυξαν άγιο κάμποσα χρόνια μετά το θάνατό του. Ο Δομινικανός ήταν ψηλός σαν το δάσκαλό του και, σαν κι αυτόν, έστρεφε αργά το κεφάλι του, για να υψώσει ξαφνικά τα μάτια του και να σε καρφώσει με ένα βλέμμα αιχμηρό. Δεν ήταν βλέμμα αυτό, ήταν η αιχμή ενός βέλους. Σαν τον Δομίνικο, έτσι κι αυτός άπλωνε και τα δυο του χέρια μπροστά, με τις παλάμες ανοιχτές, μ’ έναν τρόπο σαν να ήθελε να σε διώξει από κοντά του και ταυτόχρονα να σε αγκαλιάσει.

Το παραδέχομαι, το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά παρομοιάζω τους ανθρώπους που πρωτοσυναντάω με παλιούς μου γνωστούς. Τους παρομοιάζω ακόμη και με ζώα. Το μυαλό μου, πελαγωμένο μέσα σ’ αυτή την πλημμυρίδα των εικόνων, προσπαθούσε να τις ξεδιαλύνει, να τις ταξινομήσει. Είπα μέσα μου: Mάλλον κάνω λάθος, πώς ήταν δυνατόν να μου περάσει από το μυαλό ότι αυτός ο άνθρωπος μοιάζει με τον Δομίνικο; Γιατί ο Δομινικανός ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι η εξωτερική ομοιότητα τις περισσότερες φορές υπογραμμίζει πόσο μακριά βρίσκεται ο μιμητής από το πρότυπό του. Όσο η μαύρη αλητόγατα των δρόμων από τον πάνθηρα.

Είχα συναντήσει τον Δομίνικο _ τότε δεν ήταν ακόμη άγιος _ στο δρόμο, μια μέρα βροχερή, σ’ ένα λασπωμένο μονοπάτι. Προχωρούσε επικεφαλής δώδεκα αντρών, που ήταν ξεσκούφωτοι, ξυπόλητοι και μουσκεμένοι σαν κι αυτόν. Αρκετά πιο πίσω ακολουθούσε ένα πλήθος αντρών και γυναικών _ εκείνη την ημέρα ήθελε να συνοδεύεται μόνο από τους μαθητές του. Μια βαριά αλυσίδα κρεμόταν από τον ώμο του, αλλά εκείνος βάδιζε ευθυτενής, με το μέτωπό ψηλά σαν να φορούσε κορόνα. Είχε δέσει τα σαντάλια του και τα είχε κρεμάσει στο λαιμό του. Ήταν σαν να κουβαλούσε στην πλάτη του ένα αόρατο πλάσμα, του οποίου ορατά ήταν μόνο τα σαντάλια. Αυτό το πλάσμα κατέβαινε από τους ώμους του στις πόλεις, γιατί ο Δομίνικος φορούσε τα σαντάλια του μόλις έμπαινε σε κάποια πόλη. Και οι δώδεκα μαθητές του τού έμοιαζαν, όσο κι ο Δομινικανός που στεκόταν απέναντί μου. Όσο η μαύρη αλητόγατα μοιάζει στον πάνθηρα.

Tags: Κλινική στον τρίτο όροφο σειρά μικρή οθόνη
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ!
Το περιεχόμενο του GRReporter φτάνει σε σας δωρεάν 7 ημέρες την εβδομάδα. Δημιουργείται από μια ομάδα επαγγελματιών δημοσιογράφων, μεταφραστών, φωτογράφων, εικονοληπτών, ειδικών λογισμικού, γραφικών σχεδιαστών. Αν σας αρέσει η δουλειά μας και την παρακολουθείτε, σκεφτείτε μήπως θα θέλατε να μας υποστηρίξετε οικονομικά με ποσό που επιθυμείτε.
Subscription
Μπορείτε να μας βοηθήσετε και με εφάπαξ αποστολή οποιουδήποτε ποσού:
blog comments powered by Disqus